9/11/11

Γενετική «Βιοτεχνολογία»

Κάθε μέρα σχεδόν πληροφορούμαστε από τα μέσα ενημέρωσης για νέες εξελίξεις στη Γενετική επιστήμη, νέες εφαρμογές βιοτεχνολογίας κλπ. Η κλωνοποίηση έχει προχωρήσει πολύ πιο πέρα από τη «Ντόλλυ», και έχουν παραχθεί κλωνοποιημένα μοσχάρια, πίθηκοι, ποντίκια κ.α. Η παραγωγή οργάνων από έμβρυα που θα δημιουργούνται ειδικά και μόνο γι’ αυτό το σκοπό (και μετά θα πετιούνται στον «κάλαθο των αχρήστων») έχει ήδη αρχίσει στη Βρετανία. Όπως φαίνεται (αν συνεχιστεί αυτή η εφιαλτική «πρόοδος») δεν είμαστε μακριά από την ημέρα που θα ιδρυθούν βιομηχανίες παραγωγής ζώων, ανθρώπινων οργάνων, αίματος, ακόμα και ανθρώπων! Μακάβρια σενάρια επιστημονικής φαντασίας που φάνταζαν απίστευτα μέχρι πριν λίγα χρόνια, τώρα πλέον φαίνονται πολύ εφικτά.
Και ενώ η Γενετική βρίσκεται ακόμα σε ερευνητικό στάδιο όσον αφορά τους ανθρώπινους και ζωικούς οργανισμούς, όσον αφορά τους φυτικούς εδώ και χρόνια έχει αρχίσει η παραγωγή και μάλιστα με αλματώδεις ρυθμούς των γενετικά μεταλλαγμένων φυτών, φυτών δηλαδή στα οποία έχει τροποποιηθεί το DNA με προσθήκη γονιδίων ζώων ή άλλων φυτών. Καλλιέργειες μεταλλαγμένων από τις ΗΠΑ, Ν. Αμερική και Α. Ευρώπη, προμηθεύουν τροφές για ζώα και ανθρώπους, οι οποίες έχουν προκύψει άμεσα ή έμμεσα από αυτές: πατάτες και καλαμπόκια με γονίδια σκορπιού (για να δηλητηριάζονται τα έντομα), ντομάτες με γονίδια ταύρου (για να είναι πιο ανθεκτικές), παντζάρια με γονίδια ψαριού (για να αντέχουν στο κρύο), ψάρια με γονίδια ανθρώπου (αυξητικής ορμόνης για να αυξάνονται πιο γρήγορα), και ο εφιαλτικός κατάλογος δεν έχει τέλος, γιατί κάθε μέρα σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του κόσμου, σε σχολές Βιολογίας, Γεωπονικής, Ιατρικής και Κτηνιατρικής, φοιτητές και καθηγητές έχουν επιδοθεί σε μία ξέφρενη κούρσα ανταγωνισμού για το ποιος θα βρει το τάδε γονίδιο που είναι υπεύθυνο για τον τάδε παράγοντα σε ένα ζώο ή σε ένα φυτό κλπ. και θα έχει την «πατέντα» της ανακάλυψης. Πίσω από όλη αυτήν την «επιστημονική» έρευνα, που υποτίθεται γίνεται χάριν της γνώσης και της καλυτέρευσης των συνθηκών ζωής, βρίσκονται μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες αγροτικών προϊόντων, ζωοτροφών, φαρμάκων, κ.α. που χρηματοδοτούν τα πανεπιστήμια, τους ερευνητές, τους καθηγητές κλπ. Κι’ αυτές είναι μόνον οι οφθαλμοφανείς πηγές χρηματοδότησης, γιατί αν θέλαμε να κοιτάξουμε και λίγο πιο πίσω ίσως βλέπαμε στρατιωτικά προγράμματα, μυστικές κυβερνητικές υπηρεσίες κλπ.
Το χρήμα για τις εταιρείες, η δόξα για τους επιστήμονες, η δύναμη της εξουσίας για τους στρατιωτικούς/πολιτικούς, ή και τα τρία μαζί, αποτελούν τα μεγαλύτερα κίνητρα για την «επιστημονική έρευνα» και την επιδίωξη της «προόδου». Αυτά και μόνον τα κίνητρα θα έπρεπε να μας προβληματίσουν και φυσικά, όχι μόνο για την έρευνα της Γενετικής και της Βιολογίας, αλλά και για ολόκληρο το φάσμα που καλύπτεται από το πέπλο της Επιστήμης σήμερα. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι ειλικρινείς επιστήμονες που αναλώνονται σαν αφελείς για το «καλό της ανθρωπότητας», κάποιοι αριστούχοι φοιτητές και αφοσιωμένοι ερευνητές που δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, ζώντας αποκλεισμένοι στα βιβλία τους, στα κομπιούτερ τους και στα εργαστήριά τους...
Αυτά που αναφέραμε για τα κίνητρα, τις χρηματοδοτήσεις και τους σκοτεινούς οραματισμούς κάποιων, δεν αφορούν μόνο τη Γενετική αλλά λίγο-πολύ ισχύουν για όλους τους κλάδους των εφαρμοσμένων θετικών επιστημών (τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, ιατρική, χημεία, φυσική, κ.α.). Στην περίπτωση όμως της Γενετικής τα πράγματα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα και μάλιστα για όλη την ανθρωπότητα, κάτι που επισημαίνεται από πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις σήμερα (οικολογικές οργανώσεις, θρησκευτικές ομάδες, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και από κάποιους γενετιστές/βιολόγους επιστήμονες). Όροι που ακούγονται όπως «γενετική απειλή», «γενετική Χιροσίμα», «γενετικός όλεθρος» μας παραπέμπουν στους αντίστοιχους «πυρηνική απειλή», «πυρηνικός όλεθρος» κ.α., και όχι τυχαία: η Γενετική από πολλούς θεωρείται πολύ πιο επικίνδυνη από την Πυρηνική Επιστήμη και τις εφαρμογές της (Ατομικά όπλα, μόλυνση από Ατομική Ενέργεια). Γιατί όμως; Με δύο λέξεις θα μπορούσαμε να αιτιολογήσουμε αυτούς τους φόβους: είναι απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη από κάθε άποψη.
Είναι απρόβλεπτη, γιατί όπως λένε οι ειδικοί θα δημιουργούνται καινούργιες ασθένειες (καινούργιοι, ανθεκτικότεροι ιοί) καταστροφές στο οικοσύστημα κλπ, που δεν μπορούμε, όχι μόνο να προβλέψουμε, αλλά ούτε καν να φανταστούμε. Ενώ τουλάχιστον με την πυρηνική ενέργεια ξέρουμε τους κινδύνους της, την έκταση των ζημιών και μπορούμε να πάρουμε μέτρα προστασίας. Οι υπέρμαχοι της «επιστημονικής προόδου» ανταπαντούν ότι με τη σειρά της η επιστήμη θα μπορέσει κάποτε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα προκύψουν... Αλλά αν κρίνουμε από την ελάχιστη πρόοδο που έχει γίνει επί 20 χρόνια για τον ιό του ΑΙDS, δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου αισιόδοξοι...
Η Γενετική είναι επίσης ανεξέλεγκτη. Από τη μία, η γενετική έρευνα είναι τόσο αδάπανη από άποψη εργαστηριακού εξοπλισμού, τόσο εύκολη από άποψη γνώσης (εύκολη πρόσβαση των επιστημόνων στις πληροφορίες), τόσο ελάχιστη σε απαιτήσεις ανθρώπινου δυναμικού (ένας ειδικός επιστήμονας μπορεί και μόνος του να επιδοθεί σ' αυτού του είδους την έρευνα), και τόσο δύσκολο να καθοριστεί από τη νομοθεσία και να ελεγχθεί από τις αρχές τυχόν παράβασή της. Από την άλλη, η εφαρμογή στην πράξη της Γενετικής, η βιοτεχνολογία, όπως η καλλιέργεια και παραγωγή μεταλλαγμένων προϊόντων, είναι τόσο απλή, όσο και η υπάρχουσα γεωργία και κτηνοτροφία, και μάλιστα ευκολότερη. Ακόμα και η παραγωγή μεταλλαγμένων ανθρώπινων εμβρύων θα μπορούσε να γίνει σε ένα μικρό εργαστήριο ενός κατάλληλα διαμορφωμένου σπιτιού!
Αυτά όλα λοιπόν σε σχέση με άλλες επικίνδυνες επιστήμες, όπως την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων ή την παραγωγή ατομικής ενέργειας που απαιτούν τεράστια κεφάλαια (δισεκατομμύρια δολάρια) και πολύ μεγάλο αριθμό προσωπικού επιστημόνων, και εύκολη ανίχνευσή τους σε περίπτωση κρυφών προγραμμάτων, καθιστούν τη Γενετική βιοτεχνολογία μία απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη απειλή.
Οι παραπάνω όμως προβληματισμοί, επιφυλάξεις, και αντιθέσεις, κατά της Γενετικής είναι λίγο-πολύ γνωστοί, και πυκνώνουν μέρα με την ημέρα. Αυτό με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε είναι το ποια πρέπει να είναι η στάση που θα τηρούν οι ενάρετοι άνθρωποι, και ιδιαίτερα όσοι πιστεύουν σε Θεό Δημιουργό του Σύμπαντος.
Εφόσον υπάρχει Δημιουργός του κόσμου στον οποίο ζούμε και έχει θέσει νόμους για τη καλή λειτουργία του δεν μπορούμε να Τον αγνοούμε και να αγνοούμε τους νόμους Του, και μάλιστα μέχρι του άκρου να πορευόμαστε αντίθετα με τους νόμους αυτούς. Γιατί όπως ξέρουμε και από την καθημερινή πραγματικότητα η παράβαση των νόμων (της φύσης ή της κοινωνίας) έχει κακές, και μερικές φορές ανεπανόρθωτες, συνέπειες, όχι μόνο για το άτομο αλλά και για όλη την κοινωνία. Πολλοί, όμως, ίσως προλάβουν να μας καθησυχάσουν ότι η επιστήμη δεν προσπαθεί να παραβεί τους νόμους, αλλά, αντίθετα, τους χρησιμοποιήσει προς ωφέλεια του ανθρώπου.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα τόσο απλά; Η ιστορία των τελευταίων αιώνων, και ιδιαίτερα του 20ου, έχει δείξει το σκοτεινό πρόσωπο της επιστήμης, με τα δεκάδες εκατομμύρια θύματα πολέμων, αδικίας, εγκληματικότητας, τεχνολογικών «ατυχημάτων», εκφράσεων του ανθρώπινου κακού, της ανθρώπινης αφροσύνης και αδυναμίας, που όμως δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς τη βοήθεια της επιστήμης. Τι φταίει γι’ αυτό; Η διήγηση της Βίβλου για την πτώση των πρώτων ανθρώπων δίνει μία πολύ σοφή απάντηση: η υπερηφάνεια, η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει θεός, να αποκτήσει γνώση και μέσω αυτής δύναμη και κυριαρχία («θα γίνετε ως θεοί», Γένεση 3:5). Από την άλλη, διαβάζουμε στη Γένεση ότι ο Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο την κατεύθυνση να είναι κυρίαρχος όλης της πλάσης, και ήταν Αυτός που φύτεψε το δένδρο που έδινε γνώση (1:28, 2:9). Τότε που είναι η υπερηφάνεια; Στην ανυπακοή του ανθρώπου να πάρει μόνος του από το δέντρο της γνώσης, δηλαδή στην τάση για αυτονόμηση από τον Δημιουργό του, για μία ανεξάρτητη πορεία ανόδου και προόδου. Όχι κάτω από την οδηγία Του, την αγάπη Του και την νουθεσία Του, αλλά μόνος του ο άνθρωπος «θέλει να τα καταφέρει», να φτάσει να αποκτήσει τη γνώση και δύναμη του Θεού και των ουράνιων όντων (3:22).
Η υπερηφάνεια φέρνει την ανυπακοή, και η ανυπακοή οδηγεί σε ανυποταγή στους νόμους της δημιουργίας, γιατί ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με πλήρη άγνοια και απλότητα ως προς τον κόσμο που τον περιέβαλλε, σαν ένα μικρό παιδί που έρχεται στον κόσμο, και θα έπρεπε να μεγαλώσει πνευματικά και να ωριμάσει κάτω από την καθοδήγηση του Ουράνιου Πατέρα του. Θα έπρεπε να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του Πατέρα του σαν μικρό παιδί, με τον ανάλογο τρόπο και στον ανάλογο χρόνο, όπως γίνεται με κάθε διαπαιδαγώγηση. Αντί γι’ αυτό τι μας δείχνει η πορεία της ανθρωπότητας, ειδικά στο θέμα της επιστήμης τους τελευταίους δύο αιώνες; Ανώριμους, παιδικούς χειρισμούς: οι επιστήμονες σαν μικρά παιδιά ενθουσιάζονται με τις ανακαλύψεις τους και βιαστικά και επιπόλαια αρχίζουν να παίζουν με αυτές, τρέχοντας να φωνάξουν κι άλλα παιδιά να συμμετέχουν στο παιχνίδι τους. Μόνο που αυτά είναι παιχνίδια με τη φωτιά, η οποία μπορεί να είναι πολύ ωφέλιμη όταν φωτίζει και να θερμαίνει, αλλά ένα παιδάκι που δεν ξέρει μπορεί να πλησιάσει πολύ κοντά και να καεί. Το παράδειγμα της φωτιάς που χρησιμοποιούσαν πολλοί αρχαίοι λαοί ως σύμβολο ωφέλιμης αλλά και καταστροφικής δύναμης, αν δεν την χειρίζονταν κατάλληλα, δεν μπορεί να μην μας παραπέμψει στις σύγχρονες ανακαλύψεις των μαθητευόμενων μάγων της επιστήμης: στην ανακάλυψη του ηλεκτρισμού, της ατομικής ενέργειας, του γενετικού κώδικα. Τι κοινό έχουν αυτές οι ανακαλύψεις; Ανακαλύπτουν κρυμμένες δυνάμεις που υπάρχουν στη Δημιουργία (ηλεκτρόνια, μαγνητικές έλξεις, συνοχή ύλης, λειτουργία κυττάρων, κληρονομικότητα κ.α.) που θα έπρεπε να μείνουν για πάντα κρυμμένες ή τουλάχιστον να αποκαλυφθούν στον κατάλληλο χρόνο (όταν θα είχαν ωριμάσει πνευματικά οι άνθρωποι και θα ήταν έτοιμοι για το χειρισμό τους) και με τον κατάλληλο τρόπο (τη σοφία του Θεού) και ίσως με πολλές άλλες προϋποθέσεις. Τότε θα αποτελούσαν μόνον ευλογία χωρίς καμία κατάρα να τις συνοδεύει, όπως γίνεται με τη σημερινή επιστήμη. Η παρούσα όμως φάση της ανθρωπότητας είναι τόσο ανώριμη και η σχέση της με τον Δημιουργό της είναι τόσο ελλιπής, για να μην πούμε ανύπαρκτη (ιδιαίτερα στην περίπτωση των επιστημόνων) που δεν εγγυάται για τίποτα...
Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και άλλοι αρχαίοι λαοί που στέκονταν με σοφία, σύνεση και δέος μπροστά στο μυστήριο της ζωής και της δημιουργίας, θα χαρακτήριζαν τη στάση αυτή των σημερινών επιστημόνων και κοινωνιών ότι κινείται από «οίηση» (αλαζονική υπερηφάνεια) και ότι καταλήγει σε «ύβρη» απέναντι στους θεούς: έλλειψη σεβασμού προς τις ουράνιες αρχές και νομοθεσίες που φτάνει μέχρι του σφετερισμού των εξουσιών τους. Δεν πρόκειται για καλώς εννοούμενη μίμηση των ιδιοτήτων του Δημιουργού μας και των θεϊκών προτύπων, αλλά για ανταγωνιστική απομίμησή τους: θέλει ο άνθρωπος να δείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει από μόνος του, χωρίς τη συμβουλή, την οδηγία και τη σοφία κάποιου ανώτερού του. Αυτό που ουσιαστικά διακήρυξε ο Διαφωτισμός του 18ου αιώνα, και πάνω στο οποίο βασίστηκε η φιλοσοφία της Επιστήμης τον 19ο αιώνα ήταν ακριβώς η άρνηση του Θεού ή της εξουσίας Του, και η εξύψωση της αυτόνομης ανθρώπινης ικανότητας σε θεϊκά επίπεδα. Ο εγωισμός, η απληστία, η φιλοδοξία και η ματαιοδοξία του ανθρώπου ήταν που μόλυναν όλες τις ανακαλύψεις και τις έκαναν όργανα κακού και καταστροφής, όχι μόνον υλικής, αλλά και ηθικής. Η ηθική χρεωκοπία των Δυτικών κοινωνιών και το ψυχολογικό ναυάγιο των μελών τους σχετίζεται στενά με την επιστημονική πρόοδο και τον «άνετο» τεχνολογικό τρόπο διαβίωσης.
Βλέπουμε τα έργα των χεριών μας στην περίπτωση της πυρηνικής επιστήμης και τρομάζουμε. Στη περίπτωση της Γενετικής όμως δεν τρομάζουμε απλά: απορούμε, διερωτόμαστε, αμφιβάλλουμε για το όλο φαινόμενο της Επιστήμης όπως αυτή αναπτύχθηκε στο Δυτικό κόσμο τους τελευταίους δύο αιώνες. Πρόκειται για τωρινά λάθη και μελλοντικά, ή μήπως το λάθος υπήρχε από την αρχή της επιστήμης; Πιστεύουμε ότι με απλή και ειλικρινή σκέψη μπορούμε να αναλογιστούμε τις πνευματικές ρίζες του προβλήματος της Επιστήμης γενικότερα, και της Γενετικής ειδικότερα.
Μπορεί η παραπάνω θεώρηση να φαίνεται κάπως φιλοσοφική, και γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε και κάπως πιο πρακτικούς συλλογισμούς όσον αφορά τη ζωή μας, τις πράξεις μας, το ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σ’ αυτή την επιστημονική «πρόοδο» της Βιολογίας και Γενετικής. Στάση που αφορά όλους τους ανθρώπους, βαρύνει όμως ιδιαίτερα όσους ομολογούν ότι είναι συνειδητοί Χριστιανοί (όχι της ταυτότητας), πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, άνθρωποι υποταγμένοι στους νόμους του Δημιουργού. Γιατί αυτοί είχαν και έχουν πάντα την ευθύνη της καθοδήγησης, του να δίνουν φως στον κόσμο με το παράδειγμα της ζωής τους και την υγιαίνουσα διδασκαλία τους.
Δυστυχώς Χριστιανοί και εκκλησίες είναι τελείως αβέβαιοι για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση τους απέναντι στη Γενετική, κι’ αυτό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί συνήθως υπάρχει μία πλήρης άγνοια, ή, ακόμα χειρότερα, αποδοχή των νέων ανακαλύψεων. Διαβάζοντας άρθρα από διεθνή χριστιανικά περιοδικά, όλων των ομολογιών, δεν βρίσκουμε εύκολα κάποια ξεκάθαρα καταδικαστική στάση, αν και εκδηλώνεται μία αίσθηση ότι όλη αυτή η επέμβαση στον γενετικό κώδικα είναι βεβήλωση του ιερού ναού της ζωής και άρα είναι αντίθετη με το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι πολύ σωστό, αλλά δεν φτάνει. Πρέπει να βρούμε πιο συγκεκριμένα (και κατ’ επέκταση πιο ισχυρά) επιχειρήματα για να πείσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Και από που αλλού θα τα αντλήσουμε παρά από τη βάση της πίστης μας τον γραπτό Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή; Εδώ πολλοί Χριστιανοί, ακόμα και κληρικοί και θεολόγοι θα αναρωτηθούν: μα, είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι στην Αγία Γραφή, που έχει γραφτεί εδώ και πολλούς αιώνες, που να έχει σχέση, έστω και έμμεση, με τις επιστημονικές επεμβάσεις στο γενετικό κώδικα του ανθρώπου; Η απάντηση είναι καταφατική: Ναι, υπάρχει! Και δεν πρόκειται μόνον για γενικές ηθικές αρχές, όπως αυτές στις οποίες αναφερθήκαμε πρωτύτερα (της αναγνώρισης Δημιουργού και υποταγής σ' Αυτόν ως Ουράνιο Πατέρα που μας καθοδηγεί), αλλά και για συγκεκριμένες εντολές που οδηγούν στην ξεκάθαρη καταδίκη τέτοιου είδους επιστημονικών πρακτικών.
Η έκπληξη για έναν Χριστιανό δεν είναι μόνον αυτή, αλλά πιο πολύ το ότι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, οι εντολές του Δημιουργού μας αφορούν και τα ζώα, και ακόμα και τα φυτά! Υπάρχει Λόγος Θεού που έχει να κάνει όχι μόνον με τις μεταλλάξεις ζώων, αλλά και φυτών!
Κατ’ αρχήν βλέπουμε στη Γένεση πως ο Θεός δημιούργησε τα ψάρια, ερπετά, πτηνά, ζώα θηλαστικά, «το καθένα κατά το είδος του» (1:21, 24,25). Η φράση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά θέλει να τονίσει όχι μόνον στο ότι ο Θεός δημιούργησε τα ζώα, αλλά ότι τα δημιούργησε κατά διάφορα είδη, και αμέσως μετά υπάρχει η φράση «και είδε ο Θεός ότι ήτο καλό». Το έργο της δημιουργίας των ζώων ήταν καλό, πλήρες, δεν είχε ανάγκη από καμία συμπλήρωση. Δεν υπήρχε ανάγκη να δημιουργηθούν νέα είδη ζώων, γι’ αυτό και από τότε δεν βλέπουμε να έχουν δημιουργηθεί νέα είδη ζώων και φυτών. Και επιπλέον ο Δημιουργός μας ήταν τόσο ευχαριστημένος με τα είδη που δημιούργησε, ώστε προνόησε ακόμα και στον Κατακλυσμό να διατηρήσει όλα τα είδη των ζώων, γι’ αυτό και διέταξε τον Νώε να πάρει μαζί του ζευγάρια από κάθε είδος ζώου. Αυτό λοιπόν και από μόνο του (το ότι η δημιουργία των ειδών των φυτών και των ζώων συντελέσθηκε μια για πάντα) θα έπρεπε να ήταν αρκετό για να μας πείσει να μην προσπαθούμε να αλλάξουμε ή να δημιουργήσουμε νέα είδη φυτών και ζώων. Και επειδή ο άνθρωπος είχε αυτή τη μανία να δημιουργήσει νέα είδη, είχε αρχίσει από πολύ παλιά τις διασταυρώσεις ζώων και φυτών. Γι’ αυτό το λόγο έδωσε ο Θεός στον λαό Του τις εντολές:
«Μην κάνεις τα κτήνη σου να βατεύονται με ετεροειδή»,
«Μη σπείρεις ανάμικτα στον αγρό σου ετεροειδή σπέρματα».
«Μη σπείρεις στον αμπελώνα σου ετεροειδή σπέρματα, για να μη μολυνθεί το γέννημα του σπόρου που έσπειρες και ο καρπός του αμπελώνα».
Αυτές οι εντολές για τη μη ανάμιξη των ειδών που αφορούσαν και φυτά και ζώα, επεκτείνονταν ακόμα και στον άνθρωπο, σχετικά με τα ρούχα του που προερχόταν από το φυτικό βασίλειο: «Μη βάλεις επάνω σου ένδυμα σύμμικτο από ετεροειδή κλωστή», δηλαδή τα φυτά δεν θα έπρεπε να αναμιγνύονται ακόμα και πάνω στο σώμα του ανθρώπου.
Επίσης υπήρχε η εντολή «Μη φοράς σύμμικτο ένδυμα από μάλλινο μαζί και λινάρι», που δείχνει την μη ανάμιξη φυτικής ύλης (λινάρι) με ζωική ύλη (μαλλί), δηλαδή τη μη ανάμιξη φυτού και ζώου. Αυτές οι εντολές του Λόγου του Θεού (Λευιτικό 19:19, Δευτερονόμιο 22:9-11) μαζί και με άλλες παρόμοιες, όπως την «Μην οργώσεις με βόδι και γαϊδούρι μαζί (κάτω από τον ίδιο ζυγό)», πού μας οδηγούν ξεκάθαρα; Στην αρχή της διατήρησης των ειδών, όπως αυτά έχουν δημιουργηθεί από την αρχή, στην αρχή της μη-ανάμιξης των ετεροειδών φυτών, ζώων και φυτών με ζώα, κάτι που γίνεται με τη μεταφορά γονιδίων ζώων σε φυτά.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και το γράμμα και το πνεύμα του Θεϊκού Νόμου είναι η διατήρηση των αρχικών ειδών, η διατήρηση της ετερότητας και ιδιαιτερότητας των ειδών, πράγματα που καταστρέφονται με την ανάμιξη τους, η οποία με τη Γενετική γίνεται κατά κόρον μεταφέροντας (μέσω των γονιδίων) χαρακτηριστικά ενός είδους σε ένα άλλο, και απαλείφοντας έτσι την ταυτότητα κάθε είδους. Αν ευαισθητοποιηθούμε πνευματικά θα νοιώσουμε ότι στην περίπτωση της Γενετικής το μέγεθος της ανθρώπινης επέμβασης στη φύση υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της ματαιοδοξίας (όπως για παράδειγμα αυτή εκδηλώνεται στην περίπτωση της επιστήμης για την «κατάκτησης του Διαστήματος») κι αγγίζει τα όρια της ασέβειας προς τον Δημιουργό και της αλαζονικής περιφρόνησης της Δημιουργίας Του.
Εδώ πρέπει επίσης να προσθέσουμε πως υπάρχουν και πολλές εντολές στον Λόγο του Θεού που αφορούν τη διατήρηση της ετερότητας του αρσενικού και θηλυκού φύλου (όπως «ο άνδρας δεν πρέπει να ντύνεται με ένδυμα γυναίκας, ούτε η γυναίκα με ένδυμα άνδρα», Δευτ.22:5) πράγμα που έχει άμεση σχέση με την κλωνοποίηση, όπου καταργείται το φύλο, αφού για τη γονιμοποίηση του θηλυκού δεν είναι απαραίτητα τα χρωματοσώματα του αρσενικού.
Όλα αυτά τα λόγια του Θεού θα πρέπει να βάλουν όλους, κληρικούς και λαϊκούς σε προβληματισμό για τη σοβαρότητα και πνευματική βαρύτητα της παράβασης που συντελείται στις μέρες μας, στο όνομα της προόδου. Γιατί αν ο Θεός δείχνει τέτοια ευαισθησία σε πράγματα όπως το να μη σπέρνουμε (μπόλιασμα) στον αγρό ετεροειδείς σπόρους μαζί και να μη διασταυρώνουμε ζώα διαφορετικών ειδών μεταξύ τους, τότε η Γενετική Μετάλλαξη των Ειδών φαντάζει σαν παράβαση κολοσσιαίου μεγέθους, σαν μία άμεση προσβολή προς τη Δημιουργία και τον ίδιο τον Δημιουργό της, και τότε η στάση μας πνευματική και πρακτική θα πρέπει να είναι αντίστοιχη. Αν πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι στην καταστροφή της Δημιουργίας (φωτιές δασών, μόλυνση χημικών αποβλήτων, πυρηνική ενέργεια, κλπ) θα πρέπει εδώ να είμαστε ακόμα πιο ευαίσθητοι γιατί μπορεί να μην συντελείται μία άμεση καταστροφή μπροστά στα μάτια μας, αλλά συντελείται έμμεσα μία τέτοια αλλοίωση που μετά από μερικές δεκαετίες θα έχει κάνει αγνώριστο όχι μόνον το πρόσωπο της φύσης, αλλά και το πρόσωπο του ανθρώπου!
Τι μπορούμε να κάνουμε; Κατ’ αρχήν όλοι πρέπει να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν και μετά να αντιδράσουν με ποικίλους τρόπους. Σαν θετική αντίδραση μπορούμε να υποδείξουμε την προώθηση προϊόντων βιολογικής καλλιέργειας (οργανικής καλλιέργειας λαχανικά, φρούτα, κι αντίστοιχες ζωοτροφές και κτηνοτροφία, γαλακτοκομία) και την οικονομική, πρακτική υποστήριξη οικολογικών οργανώσεων που αγωνίζονται γι’ αυτά τα ζητήματα. Επίσης και οι Χριστιανοί ατομικά κι ως εκκλησίες θα μπορούσαν να οργανώσουν δραστηριότητες προς την κατεύθυνση αυτή (όπως και για τη γενικότερη οικολογική προστασία).
Σαν αρνητική αντίδραση, πρέπει να απέχουμε από κάθε είδος μεταλλαγμένο γενετικά. Αυτό δεν αφορά μόνο το να μην αγοράζουμε προϊόντα γενετικά μεταλλαγμένα, αλλά για μερικούς επιστήμονες και επαγγελματίες μπορεί να συνεπάγεται ιδιαίτερα σημαντικές θυσίες. Όσοι ενέχονται με τη μία ή την άλλη μορφή στη Γενετική έρευνα (φοιτητές Βιολογίας, Γεωπονίας, Κτηνιατρικής κλπ) θα πρέπει πλήρως να απέχουν από κάθε τέτοιου είδους έρευνα, ακόμα και να αντιτίθενται ενεργά (αποκαλύπτοντας τυχόν μυστικές ή επικίνδυνες έρευνες), καθώς και από κάθε έρευνα που θα μπορούσε να συμβάλλει έστω και έμμεσα στη γενετική τροποποίηση και δημιουργία ειδών (γίνονται πάρα πολλές και στα ελληνικά πανεπιστήμια). Επίσης, όσοι εργάζονται σε εταιρείες που ασχολούνται με την παραγωγή ή εμπορία μεταλλαγμένων σπόρων, καλλιεργειών κλπ, το τιμιότερο πράγμα θα ήταν η παραίτηση από αυτές. Ειδικά οι Χριστιανοί θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν το πόσο σοβαρή είναι η συμμετοχή ανθρώπων του Θεού σε τέτοιου είδους εργασίες: ίσως σαν να εργάζονταν σε εταιρείες πορνογραφίας ή όπλων ή ναρκωτικών!
Φυσικά όλα αυτά που δίνουμε σαν κατεύθυνση είναι πολύ συνοπτικά, καθώς και η όλη παρουσίαση του ζητήματος. Πρόθεσή μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε, να ξυπνήσουμε όσους αδιαφορούν και ιδιαίτερα να συναισθανθούν τις ευθύνες τους όσοι αγαπούν τον Θεό και σέβονται τον Λόγο Του, και κατ’ επέκταση αγαπούν τη Δημιουργία Του και τον άνθρωπο, και όσους νοιάζονται για το μέλλον των παιδιών τους, των επερχόμενων γενεών, και όλης της πλάσης γύρω τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: